Już jakiś czas temu adoptowałam wirtualnie w Tarze 4 konie. Trzy wałahy i jedną klaczkę, tak symbolicznie, bo w naszej rodzince też trzech facetów i ja jedna.
Wszystkie te konie zostaly w tym roku w marcu uratowane od śmierci, tzn zostały przez Tarę wykupione w Skaryszewie lub już nawet z rzeźni. No i jako, że los zwierząt tak w ogóle nie jest mi obojetny, to owa adopcja jest takim małym moim wkładem w to, by pomoc.

I może to brzmi jak jakiś hokus pokus, ale myślę sobie, że każda energia, która wysyłamy w świat jakoś do nas powróci. Jeśli coś porusza ludzkie serca, jeśli powoduje w nas zmiany na lepsze, to jest to wielki dar. Tym samym tak sobie myślę, że wszystkie te koniki odwdzięczają się za życie, które dostały. Odwdzięczają się swoją miłością.

A oto moi wirtualni podopieczni. I to nie jest tak, że to ja je wybrałam. To one wybrały mnie.

Srokaty i niebieskooki Yoda oczarował mnie jako pierwszy. Jak dla mnie jest po prostu mega piękny.



Potem urzekły i wybrały mnie kolejne:

Szaman, dumny i wolny

Mohikanin, z białą łatką (łysiną) na czole, przypominającą mi kształtem wyskakującego z wody delfinka

i wreszcie Estrella del Norte, której imię znaczy Gwiazda Północy.


---------------------------------------------

Jakby ktoś z was poczuł, iż chciałby też jakoś wspomóc Tarę, to serdecznie polecam. http://fundacjatara.info/
Wirtualna adopcja to nie jest jakiś wielki wydatek, bo 20 zł miesięcznie. A dla Tary i dla koni to jednak pomoc. Na zasadzie ziarnko do ziarnka....
Oczywiście jeśli ktoś woli wspomóc inne zwierzę, to w Tarze można adoptować innego czworonoga. Są tam psy, koty, owieczki, krówki, kozy, osiołki, ptaki. No i zawsze można pojechać do Tary i odwiedzić swojego podopiecznego. Pogłaskać, ot, zobaczyć, że to nie jest jakieś naciągactwo, a prawdziwy dom, dla uratowanych zwierząt.

Shakshuka to potrawa wywodząca się z kuchni tunezyjskiej, ale bardzo popularna we wszystkich krajach arabskich. Najczęściej podawana na śniadanie. Jednak nadaje się doskonale równiez na obiad czy kolację, bo danie jest bardzo sycące. Co to jest owa tajemnicza shakshuka? Ano nic innego jak jajka sadzone w sosie pomidorowym. Chociaż to niekoniecznie jest sos jako sos. Bardziej pysznie zasmażone pomidory. Oczywiście są różne wersje tej tradycyjnej potrawy i tam gdzie jest ona popularna zapewne każda gospodyni przyrządza ją nieco inaczej. Można zatem dodać jakieś dodatkowe warzywa, mięso, kiełbaski czy nawet rybę. Jak tam kto woli i lubi. Ja przepis podaje w tej wersji jaką najbardziej lubimy my.


SKŁADNIKI (na 1 dużą patelnię, dla 4 osób):
* 4 - 5 dużych pomidorów
* 1 - 1,5 cebuli
* 3 większe ząbki czosnku
* 1 cała lub pół papryki
* 1 papryczka chili (pominąć jeśli lubicie wersję łagodną)
* 6 - 8 jajek
* nieco oliwy
* pół łyżeczki kuminu
* pół lub 1 łyżeczka słodkiej papryki
* sól, pieprz
* nieco posiekanych świeżych ziół według uznania (moze być pietruszka lub kolendra, lub bazylia, lub lubczyk - co tam macie i lubicie)

Pomidory naciąć na krzyż, zalać wrzątkiem na jakieś 3 - 4 minutki, potem opłukać zimną wodą i obrać je ze skórki. Pokroić na małe kawałki (wyrzucając jednak wodnite środki z nasionkami).
Paprykę umyć, oczyścić i najlepiej obrać nożykiem (lub specjalnym obierakiem) ze skórki. Pokroić na małe kawałki, najlepiej w paseczki. Cebule pokroić w kostkę. Czosnek drobniutko posiekać. Jeśli lubicie na ostro to pokroić drobniutko też papryczkę chilli.
http://b3.pinger.pl/63a23de0a3834ea2095d519f030adeb2/P1010356-tile.jpg
Na patelni rozgrzać nieco oliwy i wrzucić na to poskroje cebulę, paprykę i czorsnek (w wersji pikantnej też chilli). Smażyć przez kilka minut. Następnie dorzucić pokrojone pomidory i znowu smażyć co chwila mieszając. W międzyczasie dodać kumin, słodka paprykę, posolić i popieprzyć. Wszystko zasmażyć jakies 5 - 10 minut mieszając, ale jeśli bedzie robiło się za suche, można dolać odrobine wody. Na koniec wbić jajka i smażyć jeszcze tyle już bez mieszania do momentu aż zetną się białka (najlepiej jak patelnię się przykryje się pokrywką). I właściwie gotowe. Posypać jeszcze posiekanymi ziołami i delektowac się pysznym smakiem.
http://b2.pinger.pl/296dbf612e8a66bb56c1e36a4c4310fe/P1010360.jpg

Kiedy dni są takie jak dziś, niezbyt sloneczne a za to z deszczykiem to piekę nam ciasteczka. Bez mąki, bec cukru, jedynie na bazie owoców, płatków owsianych i przypraw. Ot można powiedzieć, że zdrowe ciasteczka, do kawki w sam raz. A w dodatku są bajecznie proste do przygotowania, zatem polecam.


SKŁADNIKI:
* 3 średniej wielkości jabłka
* 3 banany
* 3 marchewki
* 1 łyżeczka cynamonu
* pół łyżeczki imbiru
* pół łyżeczki kurkumy
* pół łyżeczki kardamonu
* 15 łyżek płatków owsianych
* garść posiekanych orzechów, pestek slonecznika lub co tam macie


Jabłka i marchewki obrać i zetrzeć na tarce do dużej miski. Marchewkę trę na małych oczkach, a jabłka na większych. Obrane banany rozgnieść widelcem i wymieszać z jabłkami i marchewką. Wsypać do tego przyprawy i wymieszać. Następnie dodać płatki owsiane i znowu wymieszać. Jakby masa była zbyt mokra (np jabłka i banany będą duże) to można dostypać jeszcze nieco płatków owsianych.

Z powstałej masy formować ciasteczka i układać na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia. Piec w temp. 200°C około 15 - 20 minut.
Po upieczeniu najlepiej je ostudzić na kratce. Gotowe.

Przepis na to ciasto zobaczyłam na jakimś filmiku na fejsie. Trochę zwiększyłam ilość niektórych składników, bo intuicja mi podpowiedziała, iż tak będzie lepiej. I dobrze. Wyszło bardzo pyszne ciasto, do którego przygotowania nie trzeba ani miksera, ani żadnych wielkich umiejętności. Po prostu to najprostsze ciasto na świecie.



SKŁADNIKI:
(na tortownicę o średnicy 26 cm, lub formę kwadratową 25 x 25 cm)

* 2,5 szklanki mąki
* 1 szklanka cukru
* 5 łyżek płatków owsianych
* 2 łyżeczki proszku do pieczenia
* 1 szklanka oleju
* 1 szklanka naturalnego jogurtu
* 4 jajka
* kilka lub kilkanaście śliwek
* cukier puder do oprószenia

Piekarnik nagrzać do 180°C (bez termoobiegu, tylko pieczenie góra i dół).
Blaszkę wysmarować tłuszczem i wysypać bulką tartą lub kaszą manną. Umyć śliwki, poprzekrajać je na pół i wypestkować.

Do większej miski wsypać mąkę, cukier, płatki owsiane oraz proszek do pieczenia i wszystko dobrze wymieszać. Do nieco mniejszej miski wbić jajka, dodać olej oraz jogurt i także wszystko wymieszać tak by się utworzyła w miarę jednolita masa. Następnie wlać tę masę do suchych składników i ponownie wszystko dobrze wymieszać.

Ciasto przełożyć do przygotowanej wcześniej blaszki. Na górę poukładać śliwki. Wstawić ciasto do nagrzanego piekarnika i piec jakieś 50 minut. (sprawdzać patyczkiem). Od połowy pieczenia przykryć ciasto papierem do pieczenia, by nam się od góry za bardzo nie przypaliło.

Po upieczeniu, gdy nieco przestygnie posypać cukrem pudrem.

Na fb ktoś zapodał taki przepis i jako, że wydał mi się nie tylko ciekawy, ale mega prosty do przygotowania, to postanowiłam upiec ten chlebek. I jak?
Chleb, chociaż w kolorze jest nieco szarawy, to smakuje naprawdę dobrze. Na ciepło był wręcz rewelacyjny. Potem równie smaczny. Na drugi dzień nadal świeżutki. Na trzeci ... nie wiem bo już go nie bylo. Z pewnością będę go robić jeszcze nie raz.
Zauważcie, że do upieczenia tego chleba nie dodaje się żadnych drożdży czy innych spulchniaczy. A i tak chlebek wychodzi całkiem fajny i z takimi charakterystycznymi chlebowymi dziurkami.
W moim przepisie zmniejszyłam tylko ilość soli, bowiem w tym podanyum na fb było jej zdecydowanie za dużo.


SKŁADNIKI:

* 500 g białej (nieprażonej) kaszy gryczanej
* 700 ml letniej wody
* niecała 1 płaska łyżeczka soli
* 3 - 4 łyżki dowolnych ziaren (słonecznik, siemię lniane, czarnuszka) jeśli mamy i lubimy ale nie musi ich być


Kaszę wsypać do jakieś większej miski i zalać wodą. Przykryć ściereczką lub pokrywką i odstawić miskę na jakieś 24 godziny. Po tym czasie
Po jakiś 8-12 godzinach można sprawdzić czy cała woda się wchłonęła. Kasza na górze nie powinna być sucha, powinna być ciągle zamoczona, więc jak uznamy iż wody jest troszkę za mało, to można odrobinkę jej dolać.

Po 24 godzinach od zalania dodać sól i zblendować kaszę na papkę. Do masy jeśli chcemy możemy dosypać ziarna słonecznika, czarnuszki czy siemienia lnianego. Co tam mamy i lubimy. Ja dodałam właśnie siemię.
Masę przełożyć do keksówki wysmarowanej tłuszczem lub wyłożonej papierem do pieczenia i ponownie odstawić na kilka (5 - 8) godzin. W tym czasie ciasto odrobinę urośnie.
Po tym czasie wstawić do piekarnika i piec w temp. 200°C przez około 50 - 55 minut.

Od połowy pieczenia można przykryć od góry arkuszem papieru do pieczenia, by chlebek się od góry za bardzo nie spiekł, ale to już zalezy od waszych piekarników.

1. Mów powoli, a myśl szybko.
2. Nie oceniaj ludzi po ich krewnych.
3. Gdy mówisz „Kocham cię” – mów prawdę.
4. Gdy mówisz „Współczuję” – patrz człowiekowi w oczy.
5. Nigdy nie śmiej się nad cudzymi snami oraz marzeniami.
6. Dawaj ludziom więcej, niż oczekują i rób to z radością.
7. Zawsze trzymaj w głowie swój ulubiony wiersz.
8. Nie wierz temu, co słyszysz, wydawaj wszystko co masz, śpij, dopóki się nie wyśpisz.
9. Wielka miłość i wspaniałe osiągnięcia zawsze wymagają dużego ryzyka.
10. Przegrywając, staraj się wyciągnąć z tego lekcje, a nawet korzyści.
11. Szanuj siebie, szanuj innych, odpowiadaj za swoje czyny.
12. Nie pozwalaj małej kłótni zrujnować wielką przyjaźń.
13. Gdy zrozumiesz, że popełniłeś błąd, zamiast zamiatać go pod dywan, postaraj się szybko ten błąd naprawić.
14. Codziennie spędzaj trochę czasu w samotności.
15. Bądź otwarty na nowe idee, lecz nie wypuszczaj z rąk własnych wartości.
16. Czasem milczenie jest najlepszą odpowiedzią.
17. Czytaj więcej książek.
18. Wierz w Boga, lecz zamykaj swój samochód.
19. W sprzeczkach z bliskimi odnoś się do bieżącej sytuacji. Nie wypominaj minionych wydarzeń.
20. Czytaj pomiędzy wierszami.
21. Dziel się wiedzą z dziećmi. Obecnie jest to jedyny znany sposób na osiągnięcie nieśmiertelności.
22. Traktuj ziemię z szacunkiem. Nie zaśmiecaj jej.
23. Nigdy nie przerywaj, gdy tobie schlebiają.
24. Nie wtrącaj się w cudze sprawy, nie dawaj pustych porad.
25. Nie ufaj tym, co cię całują nie zamykając oczu.
26. Raz w roku udaj się tam, gdzie nigdy nie byłeś.
27. Gdy zarobisz dużo pieniędzy, przeznacz część z nich na pomoc innym.
28. Pamiętaj – czasem nieotrzymanie czegoś wymarzonego jest właśnie powodzeniem.
29. Słuchaj lekarzy, lecz ucz się łamania niektórych z ich zakazów.
30. Oceniaj swój sukces przez pryzmat tego, jakie musiałeś ponieść ofiary, by go osiągnąć.
31. Twoje „ja” jest punktem docelowym twojej podróży.
32. Traktuj miłość oraz przyrządzanie jedzenia z nonszalancką beztroską – nie kochaj ani nie gotuj według cudzych przepisów.

Niedawno @jamnick napisała o cudownych leczniczych właściwościach kurkumy.


I rzeczywiście.
W medycynie ajurwedyjskiej i chińskiej jest ceniona jako skuteczny środek m.in. przeciwzapalny, przeciwbólowy, przeciwwirusowy, przeciwgrzybiczny. W ostatnich latach zainteresowali się nią naukowcy, którzy odkryli że kurkumina – podstawowy składnik czynny kurkumy – wykazuje ponad 400 korzyści zdrowotnych, w tym właściwości przeciwnowotworowe i przeciwcukrzycowe.

Jest wiele przepisów na przyrządzanie mikstur leczniczych z udziałem kurkumy – jednym z nich jest Złote Mleko – tradycyjny ajurwedyjski napój rozgrzewający, który podnosi odporność, zwalcza infekcje, usuwa śluz, smaruje stawy, ułatwia zasypianie i jest skuteczny przy leczeniu depresji.


SKŁADNIKI:

• 1/4 szklanki świeżej kurkumy (nowe opakowanie, aby nie była zwietrzała)
• 1/2 szklanki wody
• prawdziwe mleko (nie UHT) od krowy, kozy lub roślinne (np. kokosowe, migdałowe, daktylowe, owsiane)

Ja tutaj dodam od siebie, że z powodzeniem sama jednak używam zwykłego sklepowego mleka z kartonika. Bo skąd tu w środku miasta wytrzasnąć w dzisiejszych czasach prawdziwe mleko prosto od krowy czy kozy. A te roślinne też są nieco trudniejsze do zdobycia. Wychodzę jednak z założenia, że to przecież kurkuma ma tutaj głównie właściwości lecznicze, zatem bez przejmowania się używam mleka sklepowego. I wyb też tak właśnie możecie.


Krok 1 – pasta
Kurkumę i wodę podgrzewać 5-8 minut na średnim ogniu mieszając drewniana łyżką, nie doprowadzić do zagotowania. Kiedy przybierze konsystencje pasty, przełożyć do słoiczka. Przechowywać w lodówce.

Krok 2 – złote mleko – napój
W szklance ciepłego mleka rozpuścić 1 łyżeczkę pasty (najlepiej zacząć od pół łyżeczki), można dosłodzić miodem. Opcjonalnie można dodać odrobinę czarnego pieprzu (ze względu na piperynę) oraz/lub szczyptę imbiru.

Dawkowanie:
W celach profilaktycznych, a także przy depresji, stresie, kłopotach ze snem pić przed snem. W czasie infekcji można pić co 3-4 godziny.

Przepis pochodzi ze strony: http://sekrety-zdrowia.org/zlote-mleko-napoj-z-kurkuma-na-przeziebienie-odpornosc-dobry-sen-i-depresje/

Nie przepadałam specjalnie za śledziami, ale też nie jestem jakąś wielką miłośniczką ryb. Za to mój Kapsel i Daniel owszem. No ale pewnego razu miałam okazję spróbować te oto śledzie, nazywane w Polsce ponoć przysmakiem gajowego. (Ciekawe w ogóle dlaczego gajowego a nie np rybaka). No i nawet mi zasmakowały tak bardzo, że teraz co jakiś czas z chęcią je robię. A podjadamy potem w trójkę. No jeśli jest to przepis z serii tych niby wigilijnych, to u nas śledzie gajowego przygotowuję według naszych zachcianek, choćby i 12 razy w roku.


SKŁADNIKI:
* 4 - 5 filetów śledziowych matiasów
* 2 - 3 cebule
* garść suszonych grzybów
* garść rodzynek
* 2 - 3 łyżki koncentratu pomidorowego
* 2 łyzki ciemnego occtu balsamicznego
* nieco oleju
* sól, pieprz, liść laurowy, 2 kulki jałowca, 2 kulki ziela angielskiego, ewentulanie odrobina chili

Filety zamoczyć na kilka godzin w wodzie. Przy czym podczas moczenia ze 2 razy wodę wymienić. Po tym czasie śledzie osuszyć papierowym ręcznikiem i pokroić na małe kawałki.

Suszone grzyby zalać w małym garnku kubiem gorącej wody i odstawić na jakieś pół godziny. Potem wrzucić do tego szczyptę soli oraz liść laurowy i ugotować aż grzyby zmiękną. Grzyby odcedzić, ale wodę grzybową zachować. Grzyby można pokroić na mniejsze kawałki.

Cebulę pokroić w piórka i zeszklić na rozgrzanym oleju. Dodać grzyby i jeszcze nieco podsmażyć. Potem zalać wodą grzybową, dodać rozgnieciony nieco jałowiec, ziele angielskie oraz koncentrat pomidorowy i rodzynki. Wszystko podusić do momentu aż przybierze konsystencję gęstego sosu. Doprawić occtem balsamicznym, solą, pieprzem i jeśli lubimy bardziej na ostro to odrobiną chili. Sos odstawić do ostygnięcia.

Potem wystarczy wmieszać w to śledzie. Całość przełożyć do szklanego słoja lub miski i schować do lodówki przynajmniej na noc, by się przegryzło. W sumie podobno najlepiej smakują te śledzie po 2 dniach, ale u nas się jeszcze nigdy tak długo nie uchowały.

Jeden z moich wujkow ma swoja pasieke i chyba dlatego ja sama od najmlodszych lat bylam nauczona do spozywania naturalnego miodu. W moim domu wszyscy jestesmy milosnikami tego cudownego daru natury. U mnie kazdy z nas ma swoj ulubiony miodzik ze wzgledu na smak czy konsystencje i dlatego zawsze w kuchni mam kilka sloikow. Nie tylko slodzimy miodem herbatke czy inne domowe napoje. Czesto zamiast cukru dodaje go do wypiekow, ale tez laduje on na kanapkach czy (obowiazkowo) jako tajemny dodatek poprawiajacy smak jakiegos sosu np pomidorowego. Nie kupuje nigdy miodu w zwyklych sklepach, bo nie mam jakos zaufania do nich czy nie sa oszukane. Wole miodzik kupowac prosto z pasieki, od pszczelarzy.

Tak czy siak chcialam wam jedynie przypomniec o tym, ze naprawde warto pokochac miod, bo jakikolwiek wybierzecie, ten naturalny ma zawsze cudowne wlasciwosci.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Miód jest jednym z najstarszych leków używanych na świecie. Poprawia odporność organizmu, ma właściwości antybakteryjne i przeciwzapalne.

Składa się głównie z fruktozy, glukozy i wody. Zawiera również inne cukry i enzymy śladowe oraz szeroką gamę witamin, w tym witaminy B6, B1, B2 i B5 i minerały takie jak wapń, miedź, magnez, mangan, fosfor, potas, sód i cynk, antyoksydanty i aminokwasy. Warto wspomnieć, że niezwykle cenne w miodzie jest żelazo, bo choć jest go mało, to występuje w bardzo dobrze przyswajalnej formie.
Różne odmiany miodu posiadają także dużą ilość przyjaznych bakterii (pałeczki kwasu mlekowego i szczepy Bifidobacterium), co potwierdza leczniczą moc miodu.

-) Ma działanie antybiotyczne, powodujące zahamowanie rozwoju drobnoustrojów, działanie przeciwzapalne oraz podniesienie odporności na zakażenia i infekcje.
-) Ma zastosowanie w leczeniu dróg oddechowych, układu krążenia, układu pokarmowego, wątroby, układu nerwowego, chorób wewnętrznych i zewnętrznych.
-) Korzystnie wpływa na układ nerwowy, dzięki zawartości glukozy. Systematyczne spożywanie miodu obniża napięcie nerwowe, uspokaja, usprawnia pracę umysłową, zwalcza migrenowe bóle głowy, chroni przed stresem.
-) Jest cennym produktem odżywczym zwłaszcza dla osób wyczerpanych pracą fizyczną czy umysłową. Obecna w miodzie acetylocholina obniża ciśnienie i poprawia krążenie krwi, natomiast cholina działa ochronnie na wątrobę oraz zwiększa wydzielanie żółci. Jony metali zawarte w miodzie stymulują produkcję czerwonych ciałek krwi i hemoglobiny.
-) U dzieci spożycie miodu wzmaga rozwój umysłowy, wspomaga odporność, zwiększa apetyt, przeciwdziała zaparciom, wzdęciom, zapobiega wymiotom, wywiera lekkie działanie nasenne i uspokajające.
-) Zawarte w miodzie cukry proste odgrywają rolę w procesie detoksykacji, chroniąc w pewnym stopniu organizm przez działaniem zanieczyszczonego środowiska, obniżając toksyczne działanie używek tj. alkoholu, nikotyny.


*Miód wielokwiatowy*, zwany potocznie miodem tysiąca kwiatów, pszczoły wytwarzają z nektarów zebranych z wielu roślin miododajnych kwitnących na polach, w sadach, lasach i na łąkach w tym samym czasie. Miód z kwiatów wiosennych ma jasny kolor, przyjemny zapach i łagodny smak. Miód z nektaru kwiatów letnich jest znacznie ciemniejszy i ma bardziej zdecydowany smak oraz zapach. Dzięki łatwo przyswajalnym cukrom prostym wspomaga mięsień sercowy. Pomocny przy chorobach wątroby i pęcherzyka żółciowego. Osobom uczulonym na pyłki pomaga znosić i uodparniać się na alergie. Ze względu na łagodny smak, miód wielokwiatowy poleca się podawać dzieciom przy leczeniu grypy, przeziębień, chorób dolnych dróg oddechowych, a także zapobiegawczo.

*Miód rzepakowy* jest w stanie płynnym prawie bezbarwny lub ma barwę lekko słomkową i słaby zapach kwiatów rzepaku. Bardzo szybko krystalizuje, drobne kryształki mają smalcowatą konsystencję oraz białą lub kremową barwę. Dobrze rozpuszcza się w wodzie. Pomocny w leczeniu wątroby, trzustki, nerek, układu pokarmowego, wrzodów żołądka i dwunastnicy. Polecany jest przy leczeniu schorzeń układu krążenia, niewydolności mięśnia sercowego, dusznicy sercowej i miażdżycy. Obniża ciśnienie tętnicze krwi i wyrównuje niedobory potasu w organizmie. Skuteczny także przy przeziębieniach i stanach zapalnych dróg oddechowych. Przyspiesza gojenie ran. W przypadku oparzeń zapobiega tworzeniu się pęcherzy.

*Miód gryczany* jest najczęściej ciemno-herbaciany lub brunatny. Ma charakterystyczny zapach i ostry smak. Dzięki dużej zawartości rutyny, substancji oczyszczającej naczynia, polecany jest przy miażdżycy, chorobie wieńcowej i nadciśnieniu tętniczym. Sprzyja odbudowe komórek kostnych, wzmacnia układ odpornościowy. Przyspiesza gojenie ran i zrastanie kości. Stosowany jest w leczeniu i prewencji schorzeń układu krążenia powodowanych przede wszystkim występowaniem miażdżycy. Polecany również przy zapaleniach nerek i opłucnej, stanach osłabienia pamięci, leczeniu jaskry, osłabionego wzroku i słuchu.

*Miód lipowy* w stanie płynnym ma kolor jasnożółty, czasem bursztynowy z zielonkawym odcieniem. Zapachem przypomina kwiaty lipy. W smaku jest pikantny, czasem z lekką goryczką. Działa antyseptycznie, przeciwskurczowo, napotnie, przeciwgorączkowo, wykrztuśnie, lekko nasennie i uspokajająco, obniża gorączkę. Pomaga w leczeniu grypy, przeziębienia, kaszlu, ostrych i przewlekłych chorobach przeziębieniowych, anginach, zapaleniach zatok obocznych nosa, dróg oddechowych. Zalecany jest przy chorobach dróg moczowych i nerwicach. Odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną.

*Miód akacjowy* w stanie płynnym jest jasny. Odznacza się niską aktywnością antybiotyczną. Pomocny w leczeniu wrzodów żołądka, dwunastnicy, zapalenia błony śluzowej oraz stanów kurczowych jelita cienkiego i grubego. Zalecany przy leczeniu nadkwasoty żołądka, zaburzeń przewodu pokarmowego i układu trawiennego. W chorobie wrzodowej przyspiesza regenerację tkanki, odnowę błony śluzowej, usuwanie nadżerek i owrzodzeń. Łagodnie wycisza niepokój wewnętrzny, ułatwia zasypianie, wzmacnia znużony, wyczerpany organizm. Zaleca się wypicie na 2 godziny przed snem szklanki naparu z melisy z łyżką miodu akacjowego. Ze względu na dużą zawartość fruktozy może być stosowany przy niektórych rodzajach cukrzycy.

*Miód spadziowy* wytwarzają pszczoły z zebranej z drzew i roślin rolniczych wydzieliny produkowanej przez mszyce i czerwce. W sprzedaży spotykamy najczęściej miody ze spadzi iglastej i ze spadzi liściastej. Różnią się barwą, konsystencją, smakiem, aromatem i szybkością krystalizacji. Są to miody gęstsze od nektarowych i zawierają więcej związków mineralnych, szczególnie potasu, fosforu, chloru, siarki, wapnia, magnezu i żelaza. Charakteryzuje je wysoka aktywność antybiotyczna i bakteriobójcza. Działają antyseptycznie, przeciwzapalnie i wykrztuśnie, wspomagają system odpornościowy człowieka. Polecane są w schorzeniach dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, serca, układu krążenia, układu nerwowego, przy zaburzeniach trawienia. Zalecane są osobom pracującym dużo przy komputerze.

*Miód mniszkowy* ma jasnożółty kolor, krystalizuje szybko, nierównomiernie. Ma wysoką aktywność biologiczną (czy biotyczną). Polecany jest przy chorobach żołądka, zaburzeniach trawienia, chorobach jelit, skurczach żołądka i jelit oraz chorobach wątroby i dróg żółciowych, a także przy niedokrwistości i schorzeniach reumatycznych. Pomocny w stanach wyczerpania psychicznego i fizycznego.

*Miód wrzosowy* należy do najlepszych miodów nektarowych. Ma barwę brunatno-czerwoną. Krystalizuje dość szybko, przybierając galaretowatą konsystencję w kolorze pomarańczowym lub ciemnobrunatnym. Nie jest zbyt słodki, ma przyjemny zapach wrzosu. Zalecany jest przy chorobach dróg moczowych, prostaty, kamicy nerkowej oraz przy zapaleniu jelit i biegunkach. Zwiększa odporność organizmu i chroni przed rozwojem zakażeń.

*Miód leśny* ma intensywny kolor i subtelny aromat charakterystyczny dla lasów. Zwykle jest to mieszanka zapachów lipy, dzikiej róży, głogu, maliny, kruszyny dziurawca, rumianku, borówki i wielu innych ziół. Różnorodność nektarów, z których pszczoły wytworzyły miód leśny, wzbogaca jego jakość. Miód leśny pomaga w przeziębieniach i schorzeniach na tle alergicznym, wzmacnia system nerwowy i poprawia samopoczucie.

*Miód nawłociowy* pojawił się sprzedaży nie tak dawno. Ma charakterystyczny kwaśno-słodki smak, po skrystalizowaniu mętnieje i przybiera jaśniejszą barwę. Odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną. Polecany jest przy dolegliwościach i schorzeniach dróg moczowych, pęcherza, prostaty, kamicy nerkowej i zapaleniu jelit. Pomocny przy leczeniu grypy, kataru, przeziębień i biegunek. Jest lubiany przez dzieci.

*Miód nostrzykowy* o lekkim zapachu waniliowym ma jasny kolor, a po skrystalizowaniu staje się jeszcze jaśniejszy lub żółty. Zawiera kumarynę, która obniża ciśnienie tętnicze krwi. Miód działa uspokajająco i nasennie. Zalecany przy nerwicy serca oraz przy innych schorzeniach serca i naczyń krwionośnych. Zapobiega degeneracjom mięśnia sercowego na tle miażdżycy oraz zakrzepowemu zapaleniu żył. Ma wpływ na zmniejszenie krzepliwości krwi, obniża ciśnienia krwi oraz wykazuje działanie przeciwkrzepliwe. Zaleca się go jako środek przeciwskurczowy w chorobie wieńcowej serca i zakrzepicy naczyń wieńcowych. Można polecić także przy bezsenności, migrenie, nerwobólach i zespole klimakterycznym.

*Miód koniczynowy* wytwarzają pszczoły z nektaru koniczyny białej i czerwonej. Jest aromatyczny, łagodny i ma kwaskowaty smak. W stanie płynnym ma słomkowo-żołtą lub łososiową barwę. Krystalizuje powoli, przyjmując gęstą, drobnoziarnistą konsystencję. Działa wykrztuśnie, napotnie, przeciwzapalnie i moczopędnie. Jest skuteczny przy zatrzymaniu moczu, w leczeniu biegunek, niedomagań przewodu pokarmowego, zapalenia oskrzeli i wyczerpania nerwowego. Dzięki dużej zawartości fruktozy polecany jest przy cukrzycy.

*Miód słonecznikowy* o intensywnej żółtej słonecznej barwie, ma lekko kwaskowy smak i kremową konsystencję. Po skrystalizowaniu zachowuje miękkość. Pomaga w leczeniu chorób układu krążenia, wątroby, stanów zapalnych górnych dróg oddechowych oraz chorób skóry. Ponadto posiada bardzo pozytywne działanie na żołądek oraz jelita. Dodatkową zaletą miodu słonecznikowego jest jego dobroczynny wpływ na poziom ciężkiego cholesterolu LDL.

*Miód faceliowy* jest jasnożółty, ma przyjemny, delikatny, lekko kwaśny smak. Po krystalizacji staje się jasnokremowy, prawie biały. Zalecany jest przy przeziębieniach i nieżycie żołądka.

*Miód lawendowy* jest herbaciany w kolorze, ma delikatny zapach i smak. Wspomaga leczenie nerwic, łagodzi irytację, zmniejsza depresję, ogranicza wahania
nastrojów, zwalcza bóle głowy, bezsenność, wyczerpanie nerwowe, rozjaśnia umysł. Działa take kojąco na serce.

*Miód eukaliptusowy* o barwie jasnobrązowej, ma mocny zapach z przyjemnym aromatem. Łagodzi podrażnienia ukladu oddechowego, działa wykrztuśnie, jest pomocny przy kaszlu, przeziębieniach, w zapaleniu płuc, zapaleniu oskrzeli, krztuściu, zapaleniu zatok, astmie, posiada działanie przeciwgruźlicze. Jest dobrym antyseptykiem. Wspomaga gojenie ran.

*Miód pomarańczowy* ma jasno herbaciany kolor, subtelny aromat kwiatów pomarańczy, łagodny i przyjemny smak. Działa uspakajająco, ułatwia zasypianie. Ze względu na swój smak polecany jest jako słodki dodatek do potraw, deserów, napojów. Jest dość gęsty, ale lejący. Miód ten potęguje właściwości przypraw i sprawia, że potrawy mają bardziej intensywny i wyrazisty smak.



Na zdjeciu miody jakie akurat mam w domu. Zobaczcie jak roznia sie kolorem i konsystencja. Od gory: eukaliptusowy (to jego wlasnie dodaje jako tajemny dodatek do sosow), rzepakowy (ulubiony Daniela), wielokwiatowy, slonecznikowy (bardzo kremowy, najbardziej ulubiony przez Olivera), wrzosowy i moj ulubiony spadziwy.
-----------------------
zrodlo:
http://stopnadwadze.pl/odzywianie/porady-odzywianie/cudowny-miod/#respond
http://www.miodzpolskichpasiek.pl/artykuly.php?site=miody

Przy trzech facetach w domu, to jeden omlet upieczny na patelni, choćby i największej, zawsze będzie za mało. Dlatego od dawna omlety piekę w piekarniku. Wtedy dla nikogo nie zabraknie, a nawet jeśli czasem coś zostanie, to zawsze można zjeść nieco później, na zimno. Dodatkowym plusem jest to, iż nie grozi mi, bym w ten sposób omlet przypaliła.
Poza tym to naprawdę fajne danie, bo doskonale nadaje się do wykorzystania wszelkich wyrzyno - wędlinowych resztek z lodówki. Na zasadzie co mam to dam. Zatem jak najbardziej i wam polecam.


SKŁADNIKI (na dużą blaszkę, u mnie była okrągła):
* 5 - 6 jajek
* 1 - 2 ziemniaki
* 1 - 2 marchewki
* 1 cebula
* pół czerwonej papryki
* kawałek małej cukini
* kawałek kiełbasy
* 2 - 3 łyżki tartego żółtego sera
* sól, pieprz
* nieco oleju do smażenia

Blaszkę nasmarować lekko wyłożyć (bez żadnego docinania, bo nie potrzeba) arkuszem papieru do pieczenia.
Piekarnik nagrzać do 150°C (termoobieg) lub 175°C (piekarnik bez termoobiegu).

Warzywa umyć, obrać i pokroić na małe kawałki: ziemniaka, cukinię i marchewkę w plasterki, paprykę i cebulę w piórka. Kiełbasę również pokroić w plasterki.

Na patelni rozgrzać olej i podsmażyć na nim warzywa aż zmiękną. Przełożyć je na przygotowaną wcześniej blaszkę. Następnie na patelni podsmażyć pokrojoną w plasterki kiełbasę i również wyłożyć na blaszkę.

Jajka roztrzepać dobrze widelcem, przyprawić solą i pieprzem. Masę tę wylać na podpieczone warzywa z kiełbasą. Posypać całość tartym serem oraz posiekaną pietruszką lub szypiorkiem.

Wstawić do nagrzanego piekarnika i zapiekać jakieś 10 - 15 minut.

Miałam w domu akurat twaróg w wiaderku, który z Polski przysłała mi Mama. Pomyślałam, że przecież trzeba z niego coś dobrego wyczarować. Przejrzałam co mam jeszcze w domu i tak oto wczoraj upiekłam ten placek.

Przyznam się, iż sama byłam efektem końcowym zaskoczona. Bo ciasto wyszło bardzo dobre w smaku. Mięciutkie, wrecz rozpływajace się w ustach i takie, że każdy się kusił na dokładkę.


SKŁADNIKI:
(na blaszkę o wymiarach 40 x 30 cm lub jak u mnie na okrągłą blaszkę o średnicy na cały piekarnik):

na ciasto:
* 180 g miękkiego masła lub margaryny
* 150 g cukru
* 3 jajka
* 4 łyżki mleka
* 1 budyń waniliowy
* 250 g mąki
* 1 płaska łyżeczka proszku do pieczenia

na masę serową:
* 130 g miękkiego masła lub margaryny
* 100 g cukru
* 4 łyżki cukru waniliowego
* 3 jajka
* 1 kg twarogu na sernik z wiaderka
* 150 naturalnego jogurtu
* 1 budyń waniliowy

ponadto:
* 2 puszki mandarynek
* nieco pistacji lub innych orzechów (niekoniecznie)
* 1 torebka przezroczystego Tortenguss (nie wiem czy to jest w Polsce i jak się po polsku nazywa) ale niekoniecznie, bo ciasto smakuje i bez Tortengussa

Piekarnik nagrzać do 175°C.
Blaszkę nasmarować lekko masłem i wyłożyć (bez żadnego docinania, bo nie potrzeba) arkuszem papieru do pieczenia lub nasmarować lekko masłem i wysypać bułką tartą.

Mandarynki odcedzić na jakimś sitku z zalewy. Zalewę zachować.

Przygotwać najpierw ciasto.
Do dużej miski wrzucić masło, cukier, jajka i utrzeć mikserem. Następnie dodać mleko i mąkę wymieszaną z proszkiem do pieczenia i proszkiem budyniowym. Wszystko dobrze zmiksować.
Tak przygotowane ciasto przełożyć do przygotowanej wcześniej blaszki. Wyrównać powierzchnię. Blaszkę włożyć do nagrzanego piekarnika i piec jakieś 10 - 12 minut.

W tym czasie przygotować masę serową.
W dużej misce utrzeć masło i jajka z cukrem i cukrem waniliowym na puszystą masę. Następnie wmiksować stopniowo twaróg, jogurt, proszek budyniowy i proszek do pieczenia.
Masę tę wyłożyć na podpieczony wcześniej spód. Na tym rozłożyć mandarynki. Można też posypać nieco orzechami . Ja dodałam nieco pistacji.

Zmniejszyć temperaturę w piekarniku do 150°C. Wstawić ciasto i piec jeszcze jakieś 40 - 45 minut.

Po upiczeniu przygotować według przepisu na opakowaniu Tortenguss (jeśli mamy), zastępując jednak wodę zachowaną wcześniej zalewą z mandarynek. Posmarować nim ciasto i poczekać aż nieco wystygnie.
Smacznego.

Czasami z obiadu zostanie nam dość sporo ziemniaczanego purée. A przecież szkoda to wyrzucić. Co zatem można z takich ziemniaczków wyczarować? Ano, na przyklad bardzo dobre w smaku ciacho.
Eksperymentuję z ciastami ziemniaczanami już od jakiegoś czasu i za każdym razem jestem miło zaskoczona. Moje dzisiejsze ciacho pachnie cynamonem, jest soczyste i po prostu przepyszne. Smakuje dużo lepiej niż wygląda.

Zatem jeśli zostaną wam z obiadu ziemniaczki, nie bójcie się przerobić je na jakieś pyszne ciacho na podwieczorek.


SKŁADNIKI (na tortownicę o średnicy 26 cm):

* ok. 450 - 550 g (ilość na oko, po prostu ile macie) ziemniaczanego purée
* 7 czubatych łyżek mąki
* 1,5 łyżeczki proszku do pieczenia
* 2 łyżeczki cynamonu
* 7 łyżek cukru
* 4 - 5 jajek
* 2 czubate łyżki naturalnego jogurtu lub kwaśnej śmietany
* 2 czubate łyżki miękkiego masła
* garść posiekanych orzechów włoskich
* garść rodzynek
* 4 jabłka

na lukier:
* ok. 150 g cukru pudru
* 1 szczypta cynamonu
* 2 łyżki mleka


Piekarnik nagrzać do 175°C.
Tortownice wyłożyć (bez żadnego docinania, bo nie potrzeba) arkuszem papieru do pieczenia lub nasmarować lekko masłem i wysypać bułką tartą.

Do dużej miski wrzucić ziemniaczane purée. Dodać mąkę wymieszaną z proszkiem do pieczenia i cynamonem, cukier, jajka, masło, jogurt lub śmietanę oraz bakalie. Wszystko dobrze zmiksować.

Tak przygotowane ciasto przełożyć do przygotowanej wcześniej blaszki. Wyrównać powierzchnię. Najlepiej blaszką kilka razy uderzyć o blat stolu, by ciasto się w niej lepiej ułożyło.

Jabłka obrać, przekroić na ćwiartki, wykroić gniazdka nasienne i pokroić w plasterki. Plasterki jabłek poukładać dość gęsto na cieście.

Ciasto włożyć do nagrzanego piekarnika i piec jakieś 45 minut.
Po pierwszych 15 - 20 minutach najlepiej przykryć ciasto arkuszem papieru do pieczenia aby nam się za bardzo nie spiekło od góry.

Po upieczeniu, gdy ciasto nieco przestygnie, posmarować go lukrem przygotowanym z cukru pudru, odrobiny mleka i cynamonu.
Smacznego

Bardzo lubie motywy z pawiem, wiec kiedy wygrzebalam w swoich starych zbiorach te zapomniana serwetke, nie moglam sie jej oprzec. Wiedzialam, ze jakos musze ja wykorzystac. No i tak powstala ta osto skrzyneczka.


Przy okazji moglam wyprobowac jaki efekt daje moja nowo nabyta farba (na zdjeciu ta malinowa). Nie widac tego na fotce, ale farba jest jakby brokatowa i daje calkiem fajny efekt. Kupilam ja na probe i stwierdzam, ze to byl udany nabytek.

Istnieje punkt na ciele ludzkim zwany Feng Fu – znajduje się on z tyłu na szyi tuż się u podstawy czaszki.

Regularne umieszczanie na nim kostki lodu powoduje odmładzanie organizmu, dodaje energii, witalności, a także pomaga w niektórych chorobach.


Metoda:

Połóż się na brzuchu i umieść kostkę lodu w punkcie Feng Fu, pozostań tak przez ok. 20 min relaksując się. Jeśli nie możesz leżeć w tej pozycji, możesz przymocować lód szalikiem lub folią.

Wykonuj zabieg regularnie w odstępach co 2-3 dni rano przed śniadaniem i wieczorem przed snem. Po 30-40 sekundach poczujesz lekkie ciepło w tym miejscu. Po 30-40 sekundach, poczujesz lekkie ciepło przyjść na miejscu. W pierwszych dniach, będziesz czuć euforie, a to z powodu uwalnianych endrofin.


Korzyści :
- poprawa jakości snu
- poprawa nastroju
- lepsza praca przewodu pokarmowego
- łagodzenie przeziębień
- łagodzenie bólów głowy , szyi, górnych części kręgosłupa, zębów

Pomaga także na:
- choroby układu oddechowego
- choroby sercowo-naczyniowe
- problemy z tarczycą
- PMS
- reguluje cykl miesiączkowy

Ma ddobry wpływ na zdrowie psychiczne.

-------

zrodlo: http://sekrety-zdrowia.org/lepsze-samopoczucie-zdrowie-odmlodzenie-ciala-przy-pomocy-kostki-lodu/

Można go kupić w każdej budce z azjatyckim jedzeniem. No ale po co, skoro równie dobrze można samemu przygotować go w domu. Ja zwykle robię od razu w ilościach hurtowych, bo jak się ma w domu 3 facetów, a każdy z nich z wilczym apetytem, to w zasadzie wszystko przygotowuje się w ilościach hurtowych.
Tak czy siak jest to nasz pomysł na obiad. Tanio, szybko i smacznie.


SKŁADNIKI:
(wszystkie składniki w ilościach na oko, wcale nie trzeba się tu trzymać jakiś ustalonych proporcji)

* ok. 350 - 400 g azjatyckiego makaronu jajecznego (Mie- Nudeln)
* 2 - 3 cebule
* kilka marchewek
* 1 - 2 spore garście świeżych kiełków fasolki mung ewentualnie sojowych
(jeśli nie macie dostępu do takich kiełków można w zamian dać z 2 garście poszatkowanej białej kapusty - też będzie dobrze smakować
* ok. 400 g piersi drobiowych
* ok. 80 - 100 ml sosu sojowego
* olej do smażenia

Mięso pokroić na małe kawałeczki, cebulę w piórka. Marchewkę najlepiej zetrzeć na tarce o grubych oczkach, albo pokroić w cienkie słupki.
W woku albo w dużym garnku, albo w głębokiej patelni rozgrzać olej, wrzucić na to mięso i chwilę podsmażyć. Dorzucić do tego cebulę, wlać odrobinę sosu sojowego i smażyć jeszcze kilka minut. Następnie dodać marchewkę i kiełki, znowu wlać nieco sosu sojowego i zwnou nieco podsmażyć. Wszystko co jakiś czas podlewać sosem sojowym i mieszać by nam się nie przypaliło.

W międzyczasie ugotować makaron. Gdy będzie gotowy, odcedzić go, dobrze wymieszać z resztą i ewentualnie jeszcze całość odrobinę przesmażyć.